Öyle oyalanacak vakit yok buralarda. Yaklaşan sesleri duymazdan gelinecek hal değil. Ellerimiz bir karınca gibi çalışacak, örümcek gibi işleyecek umudu eksilmeyen çocukların gözlerine baka baka ‘buradayız’ demek için. Onların böbürlü saltanatları hınçla, kinle, kanla doluyken bizler her zamanki sıradanlığıyla günlerimize devam edemeyiz. Sokak ortasında kalmışların, evi başına yıkılmışların, umudu kırılmışların varlığını unutamayız; öyle büyük beylik sözler edecek zaman geldi. Yıllardır herkesin beklediği elini taşın altına sokma zamanı geldi. Kimse sokakta akan kanı görmüyorum ki diye evinde oturamaz. Sandığa iki oy verince vicdanını rahatlatamaz. Düşün ki; sandığa gidemeyen onlarca 15-16 yaşındaki çocukların öfkesini, oradan mı hayat bulacak daha söz hakkı yokken bile sokaklarda var ettiği geleceğini, Berkinler’i düşün! Düşün ki; kadınlar var! Bedenine sahip çıkmak için bedenini siper eden kadınlar. Sen kimsin ki benim karnımın içinde büyüyene karışırsın diye evinden, okulundan çıkan milyonlarca kadın. Yaşamı üretenlerin, yaşamına son verenlere karşı mücadelesini görmezden gelemezsiniz. Her gün insanlar üç kuruş için canını feda ediyor, sırf birileri daha çok kazansın diye. Çocuklarını gönderecek okul, hastane bulamayanlar, patronlarının çocukları kolejlerde okusun, hiç hasta olmasın diye ya canından oluyor ya da canından beziyor. Bunları düşünmeden yastığa başınızı koyamazsınız. Onların sırça köşklerindeki hayatı kırılacak, söz verdik gülümseyen çocukların ülkesini kurmak için. Varlıkları varlığımızı yok edecek haldeyse direnmekten, sözümüzü söylemekten başka çare var mı? Yola çıkalı uzun yıllar oldu kimimizin yorgunluğu var, kimimizin kırgınlığı. Hesaplar tutmamış olabilir, beklenen günler bazen kaçmış bazen yakalanamamışta… Onlarca direnenin sözleri şimdi havada sallanıyor olabilir. Ama vakit yok onlar ezdikçe biz daha derine kök salmalıyız. Onlar yüklendikçe biz asılmalıyız hayata, yücediğimiz insanlığın hakkını vermek için. Devrimcilerin işi büyük, yıllardır inat ettikleri hayatın inşası için tüketilecek vakit yok. Gidilecek mahalleler, kazanılacak sokaklar bekler. Gülen çocukların ülkesi yakın, akacak kan var ama korkacak zaman yok. Umut hiç bu denli sıkıştırmamıştı belki de. İnsanlık ellerini açarak kurtaramayacak kendini. İnsanlık insanlığını alanlarla mücadelenin eşiğinde, söyleyecek sözü olanla, barikatın ardını düşünenler beri gelsin. İşimiz çok yolumuz uzun ama umut, hepsinden güçlü.