Ne zaman bir çocuğa sarılsam kendime sarılmışım gibi hissediyorum.
Ne zaman gülümsetebilsem büyük bir başarı gibi geliyor.
Işıldayan gözler üstüne yazılacak çok hikaye var, ama gerçekler hayal dünyasından çekip çıkartıyor insanı, benim gibilerini...
Korumak istiyorsun, dünyanın ve özellikle insanların acımasızlığına hazırlamak istiyorsun, bu yüzden ilk sınavı olabiliyorsun evladının.
Senden olan, senden hazırlıklı olmalı!
Ve öyle de geliyorlar aslında hayata.
Atalar ne ise oradan devam ediyor ruhun döngüsü...
Bir üst versiyonun olarak, tüm iyi ya da kötüye dair!
El verme diye bir gelenek var.
Şifacıların güçlerini nesilden nesile aktardığı bir nevi ritüel...
Şamanlar; yaratılmışlarla hepsinin anlayacağı ortak bir dilden okudukları ruhlara ışık olmak için gönderilmiş birer şifacılar.
Ezelden ebede yeryüzünde ayak izlerini bırakmaya tenezzül etmeden, varlıklarını sunuyorlar dünyaya..
Nadir insanlardır onlar; aura, enerji, ışık adına ne derseniz deyin iyi olanı taşıyan naif ruhlar...
Bir geyiğin gözlerindeki derinliğin karşılığı...
Daha ilk anda anlarsınız; ya saygı duyarsınız ya da düşman olursunuz.
O his sizin ruhunuzun derecesine göre değişir!

'Kimseyi incitmeden her şeyi alt üst etmek istiyorum' diyen Ursula K. Le Guin gibiyim.
Yeri göğe çalmak geliyor içimden!
Kendimde o gücü buluyorum ama kendimi durdurmak gibi büyük ustalık isteyen iş de yine bana düşüyor.
İnsanın insan karşısındaki çaresizliğini anlatmanın binlerce yolu var ya da yok!
Kimimiz köşesine çekiliyor işte böyle..
Durmak çok zorlayıcı!
Bir cümle karşısında susmak, bir eylem karşısında hareketsiz kalmak binlerce kelimen ve hamlen varken üstelik!
Bütün sınavları, derin bir suskunlukla yakar kül edersin, bunu seçersin.
Anlam arayıp arayıp bulamadıklarınızda eksiklik sizde olmayabilir, anlamlı diye önünüze sunulanın içi boş da olabilir.
Çoğunlukla böyledir hatta.
Zaman çok büyük ustadır bu yüzden ama sabrı bilene, sakin kalabilene...
İnsanlık hiçbir zaman şifacıları, dünya nimetlerine(!) sırt çevirip gökyüzüne bakanları, anlam arayanları, sorgulayanları sevmedi, sevmeyecek de...
Kontrol edemediğinden hep korkacak ve bu korku çağlar boyunca yeni döngülerde sürüp gidecek.
Kime, ne için tehdit oluşturduğunuz önemli.
Bu ayrımı doğru yapıp, gökyüzüne bakmaya devam ederseniz yolunuz açık kim ne derse desin!
Zor ve sabır birbirinin zıttı gibi görünen ama özünde birbirine muhtaç iki gerçeklik insanın özünde.
Gecenin sabahı gibi tam tersi ama birbirini doğuran, kavuşan günbatımında ve gündoğumunda...
Anlamı olmayan ama anlamlı gibi görünen çok sınavla karşı karşıya kalacağız.
Gözümüzden yani ruhumuzdan çok insan düşecek.
Oturup bir tepede, o düşenlerin yasını tutacağız.
Yardım etmek isteyip yardım edemeyeceğiz yolunu ezelden kaybetmişlere, zehirlilere...
Ursula gibi, tepetaklak etmek isteyip bu düzeni sakin kalmanın sınavını vereceğiz!
...

Bütün gölgelerinizle gelin,
Işığın kıymeti der izleriz.
Bütün kara bulutlarınızı salın,
Ardından yağmur gelecek diye seviniriz.
...

Issız yerlerde kendin için bir evren ol!
Tibullus