Günnur Ekşi Ataokay

İlk kalbi oluşur insanın. Trajedimiz burada başlıyor. Fuad denilen, kalbin o ilk atışı, ardından geleceklerden bihaber... Bedeni hayatta tutmaya çalışan sayısız atışının içinde, ruha da ayak uydurmaya çalışırken buldu kendini. İnsanın varlığı kalp atışıyla ölçülüyor. Kalp atışı varsa orada bir

Atalarımın Orta Asya'nın bağrından kopup geldiklerinden daha önceki yazılarımda bahsetmiştim. Orada daha net bir kimlikleri varken, kadim Anadolu topraklarına attığımız adımlarla birlikte 'Yörük' kollarıyla tanımlanmaya başlıyoruz. Özünde 'Türk' üst kimliği altında dünyanın arşınlanabilir her dağı

Ne zaman bir çocuğa sarılsam kendime sarılmışım gibi hissediyorum. Ne zaman gülümsetebilsem büyük bir başarı gibi geliyor. Işıldayan gözler üstüne yazılacak çok hikaye var, ama gerçekler hayal dünyasından çekip çıkartıyor insanı, benim gibilerini... Korumak istiyorsun, dünyanın ve özellikle insanlar

Ah ego nasıl bir tehlikesin. En ilkel halimizi kabullenebiliyoruz da bilincin devrede olduğu o orta aşama insanı çok düşündürüyor. Çünkü yapılan her eylem bilinçli hale geliyor. Zira o ilkel aşama olan id tüm tabiat ile ortak noktamız... Bizi ayıran, güya akıllı hale getiren yanımız, bizi tabiatta

Ben zamanı gördüm,  İçimde ve dışımda sessiz çalışıyordu,  Bir mezar böyle kazılırdı ancak,  Yıldırımsız ve baltasız,  Bir orman böyle devrilirdi!  Ben zamanı gördüm,  Kaç bakışta bozdu hayalimi,  Ve kaç düşüncede!  Ben zamanı gördüm,  Şimşek gibi bir ânın uçurumunda.